Wraz z popularyzacją fotowoltaiki oraz samochodów elektrycznych pojawia się coraz więcej pytań o możliwość współdzielenia energii – w tym również ładowania pojazdu elektrycznego z instalacji PV należącej do kilku gospodarstw domowych. Choć idea wspólnego użytkowania infrastruktury jest atrakcyjna z ekonomicznego punktu widzenia, jej realizacja w praktyce wymaga spełnienia szeregu warunków technicznych, prawnych i organizacyjnych. Fotowoltaika może zasilać więcej niż jeden punkt odbioru, ale musi to być odpowiednio zaplanowane i zgodne z obowiązującymi przepisami.
Techniczne aspekty wspólnego zasilania
Z technicznego punktu widzenia możliwe jest stworzenie układu, w którym jedna instalacja PV ładuje samochody elektryczne należące do różnych gospodarstw domowych – np. w zabudowie szeregowej lub na terenie wspólnoty mieszkaniowej. W systemach takich jak fotowoltaika realizuje się to poprzez centralną instalację PV połączoną z osobnymi punktami ładowania (wallboxami), z których każdy posiada licznik energii. Wymagana jest też możliwość rozdzielenia i bilansowania mocy, tak by nie przeciążać przyłącza oraz zapewnić równy dostęp do energii słonecznej każdemu użytkownikowi.
Systemy rozliczeń i pomiarów
Współdzielenie instalacji PV wymaga precyzyjnego pomiaru zużycia energii przez każde gospodarstwo. W instalacjach takich jak instalacje fotowoltaiczne stosuje się liczniki energii przypisane do każdego punktu ładowania, a dane mogą być zbierane przez system EMS lub aplikację. Dzięki temu można łatwo określić, kto ile energii zużył i jaką część kosztów lub oszczędności mu przypisać. Najbardziej zaawansowane systemy umożliwiają zdalne sterowanie dostępem do ładowarki, autoryzację użytkownika przez RFID oraz rozliczanie energii na podstawie indywidualnych stawek lub ustalonych udziałów we wspólnej instalacji.
Wymogi prawne i formalne ograniczenia
Choć dzielenie energii z PV między gospodarstwami jest technicznie możliwe, w świetle obowiązującego prawa energetycznego nie jest to proste. W rozwiązaniach takich jak fotowoltaika obowiązujące przepisy przewidują, że energia wyprodukowana przez mikroinstalację powinna być zużywana w ramach jednego punktu poboru – czyli jednego licznika przypisanego do konkretnego odbiorcy. Obejście tego ograniczenia wymaga np. powołania wspólnoty energetycznej, spółdzielni lub działania w ramach tzw. prosumenta zbiorowego – rozwiązania możliwego w budynkach wielolokalowych. Wymaga to jednak dodatkowych formalności i zgód operatora sieci.
Korzyści ekonomiczne i środowiskowe
Mimo formalnych trudności, wspólna instalacja PV i podział ładowania auta między gospodarstwa może przynieść wymierne korzyści. W systemach takich jak instalacje fotowoltaiczne koszty inwestycji rozkładają się na większą liczbę użytkowników, co pozwala obniżyć próg wejścia i zwiększyć efektywność energetyczną całego systemu. Takie rozwiązanie promuje również odpowiedzialne korzystanie z energii, wspiera lokalną samowystarczalność i może być atrakcyjną alternatywą dla mieszkańców osiedli bez możliwości instalacji własnych paneli na dachu.
Energia słoneczna we współdzielonym modelu
Dzielenie energii z fotowoltaika na potrzeby ładowania samochodów elektrycznych przez kilka gospodarstw jest możliwe, ale wymaga odpowiedniego przygotowania – zarówno od strony technicznej, jak i prawnej. Choć wymaga to inwestycji w systemy pomiarowe i współpracy między użytkownikami, może przynieść istotne korzyści finansowe i ekologiczne. To model przyszłości, który coraz częściej będzie znajdował zastosowanie w osiedlach, wspólnotach i rodzinnych inwestycjach energetycznych.